Sa aking paggising nakita kong bayang inaalipin,
Mga taong pinaghahampas sa likuran ng tinik na kay sakit,
Ang araw na matamlay ay nagbibigay buhay sa kamatayan,
Ang tahimik na pagbulyaw dahil sa sakit na nadarama'y mapakikinggan.
Pasakit bang maituturing mga mahihirap sa bayan natin,
Silang humahatak pababa sa katayuan ng mga taong nagsisinungaling,
Maaaring ako'y nagkakamali ngunit ang puso ko ay hindi,
Ang paglubog ng bandila ay malapit nang makamit.
Lulubong ang araw at guguhit ang liwanag sa karagatan,
Makikita ng iyong mga mata kung panong langit ay mawawala,
Kislap ng alon sa dagat ay liliwanag at kikinang,
Kasabay nga paglubog ng araw ang paglubog ng tatlong bituin sa kalangitan.
Hindi pula, hindi bughaw, wala kang kulay na makikita,
Tanging bulyaw at iyak iyong maririnig mula sa kapaligiran mong nagngingitngit,
Sana ako'y magkamali ngunit sa tingin ko ay hindi,
Hangat hindi ka nagigisng sa iyong pagkakahimbing.
Gising, gumising ka at punitin tula kong ginawa,
Pagkat ako ay isa sa manunulat ng kuwento ng buhay na ito,
Sirain aking pagiisip sunugin aking liham nga pagbati,
Pagkat sa aking mga mata lahat kayo ay magdidilim.
Mawawalang parang bula kasama ng mga tanikala,
Kasama ng buwan at ng araw pati narin ng sangkalangitan,
Matakot ka Matakot ka Pilipinas ay mawawala,
Sayong pagiimbot at katamlayan kayong lahat ay matutuluyan.
Gising Pilipinas Gising, Huwag hintaying magalit sa akin,
Pagkat Liham ko'y parang Miliminas na ngayon ay tunay nang nagaganap,
Patunayang kami'y mali ipakita nyo sa akin, puwede pa namang baguhin ang kuwento,
Sisikat ang araw sa kabilang mundo. Ano? Ikaw na ang magtuloy nito...
Tuesday, September 28, 2010
Huling Lagda ni Laong-Laan
Saan nga ba huling lumagda,
Pambansang Bayani ng ating Bayan?
Siguro'y walang nakakaalam,
Pagkat nilimot nyo na kanyang liham.
Ngayon ay para bang walang saysay,
Pagusapan sikat na manunulat,
Di man lang natin naisip na tayo'y wala,
kung di dahil sa kanya.
Ipinagtanggol ating bayan,
Kahit inalipusta ng tulad ninyong mayayabang,
Kala mo'y alam na ang lahat ng bagay,
Ngunit sa katotohana'y walang laman.
Jose Rizal kanyang pangalan,
Siyang aking tunay na hinangaan,
Hindi humingi ng ano mang gantimpala,
Tanging kapayapaan kanyang tangan.
Inalay kanyang kagalingan sa larangan,
Doktor man ay naging manunulat para sa bayan,
Di na kailangan pang pagusapan,
Nagpakagaling para lang sa bayan.
Ano man ang iyong tingin,
Sa akin siya'y iisa parin,
Pagkat huling lagda ay hindi nalimutang,
Ilagda sa Puso ng taong Bayan.
Pambansang Bayani ng ating Bayan?
Siguro'y walang nakakaalam,
Pagkat nilimot nyo na kanyang liham.
Ngayon ay para bang walang saysay,
Pagusapan sikat na manunulat,
Di man lang natin naisip na tayo'y wala,
kung di dahil sa kanya.
Ipinagtanggol ating bayan,
Kahit inalipusta ng tulad ninyong mayayabang,
Kala mo'y alam na ang lahat ng bagay,
Ngunit sa katotohana'y walang laman.
Jose Rizal kanyang pangalan,
Siyang aking tunay na hinangaan,
Hindi humingi ng ano mang gantimpala,
Tanging kapayapaan kanyang tangan.
Inalay kanyang kagalingan sa larangan,
Doktor man ay naging manunulat para sa bayan,
Di na kailangan pang pagusapan,
Nagpakagaling para lang sa bayan.
Ano man ang iyong tingin,
Sa akin siya'y iisa parin,
Pagkat huling lagda ay hindi nalimutang,
Ilagda sa Puso ng taong Bayan.
Pilipinong Banyaga
Kakaiba man ang iyong kulay mula sa lahing tunay,
Alam nating tayo'y may pagkakaiba ngunit puso natin ay iisa,
Minsan pa nga ika'y mas makata kamukha man ng mga banyaga,
Ikaw ay tunay na Pilipino ano man sabihin nila sa iyo.
Maputi at matatangkad, matangos ang ilong at medyo slang,
Oo kaiba tayo sa tunay na Pilipino,
Ngunit tayo'y andito sa piling ng bayan na ito,
Ako ay bilib sayo kalahi kong Pilipino.
Di man tayo mukhang Pilipino,
Ang atin ngang Pambansang bayani'y hindi naman kayumangi,
Wala na namang tunayna Pilipino,
Mararamdaman mo nalang ito sa Puso mo.
Minsan nga'y tunay na Pilipino,
Tinatakwil buong lahi ng mga Pilipino,
Siguro nga'y di bagay tingnan Banyaga noo'y kalahi na,
Ngunit ano ating magagawa? kung di dahil sa kanila sana kami ay wala.
Kaming napakadaming lahi, na para bang sandaigdigan ang dating,
Ngunit mahirap itakwil lahing banyaga pagkat doon kami rin ay nagmula,
Siguro'y dapat kalimutan na ang nakaraan, Magpatawad at Magtulungan,
Upang lahing Pilipino Umusbong sa Puso ng bawat tao.
Alam nating tayo'y may pagkakaiba ngunit puso natin ay iisa,
Minsan pa nga ika'y mas makata kamukha man ng mga banyaga,
Ikaw ay tunay na Pilipino ano man sabihin nila sa iyo.
Maputi at matatangkad, matangos ang ilong at medyo slang,
Oo kaiba tayo sa tunay na Pilipino,
Ngunit tayo'y andito sa piling ng bayan na ito,
Ako ay bilib sayo kalahi kong Pilipino.
Di man tayo mukhang Pilipino,
Ang atin ngang Pambansang bayani'y hindi naman kayumangi,
Wala na namang tunayna Pilipino,
Mararamdaman mo nalang ito sa Puso mo.
Minsan nga'y tunay na Pilipino,
Tinatakwil buong lahi ng mga Pilipino,
Siguro nga'y di bagay tingnan Banyaga noo'y kalahi na,
Ngunit ano ating magagawa? kung di dahil sa kanila sana kami ay wala.
Kaming napakadaming lahi, na para bang sandaigdigan ang dating,
Ngunit mahirap itakwil lahing banyaga pagkat doon kami rin ay nagmula,
Siguro'y dapat kalimutan na ang nakaraan, Magpatawad at Magtulungan,
Upang lahing Pilipino Umusbong sa Puso ng bawat tao.
Diwata ng Ubasan
Sa bawat patak ng alak meron kang mararamdamang kakaiba,
Isang pakiramdam na humahagod hangang kaluluwa,
Ako'y napaisip paano nga ba?
Ginagawa alak na sa tuwing nilalaklak ikaw ay nagagalak.
Inalog ko at inamoy ang simo'y nito,
Dinama ko sa pagpikit ng mata ko,
Sa Bango at Alindog nitong handog,
Ako ay natanga'y sa kabilang dimensyon.
Aking nakita ng aking dalawang mata,
Mga gumagawa pala ng alak ay mga dilag na ka'y gaganda,
Parang isang kasiyahan, sila ay nagsasayawan,
Tinatapakan ubas na bulas at simo'y nito'y nagpamalas.
Sa isang lalagyan doon sila'y sasayaw,
Pawisan at halatang nahihirapan,
Ngunit walang tigil ang padyak,
Tuloy parin ang kasiyahan.
Tumatagaktak na pawis,
Para bang kadiri kung pagmasdan,
Ngunit dahil sa determinasyong mabuo ang produkto,
Pawis nila'y naging mahalagang lahok na rekado.
Kaya pala't iisang ubas ang pinagmulan,
Ngunit iba't iba ang lasang matitikman,
Siguro'y kasama sa rekado,
Pusong totoo ng gumagawa ng ubas na ito.
Ngayon ko lamang napagtano,
Mga diwatang Naglalaro,
Sumasayaw ng isang buong maghapon,
Mapatikim lang sa iyo ang buong mundo.
Isang pakiramdam na humahagod hangang kaluluwa,
Ako'y napaisip paano nga ba?
Ginagawa alak na sa tuwing nilalaklak ikaw ay nagagalak.
Inalog ko at inamoy ang simo'y nito,
Dinama ko sa pagpikit ng mata ko,
Sa Bango at Alindog nitong handog,
Ako ay natanga'y sa kabilang dimensyon.
Aking nakita ng aking dalawang mata,
Mga gumagawa pala ng alak ay mga dilag na ka'y gaganda,
Parang isang kasiyahan, sila ay nagsasayawan,
Tinatapakan ubas na bulas at simo'y nito'y nagpamalas.
Sa isang lalagyan doon sila'y sasayaw,
Pawisan at halatang nahihirapan,
Ngunit walang tigil ang padyak,
Tuloy parin ang kasiyahan.
Tumatagaktak na pawis,
Para bang kadiri kung pagmasdan,
Ngunit dahil sa determinasyong mabuo ang produkto,
Pawis nila'y naging mahalagang lahok na rekado.
Kaya pala't iisang ubas ang pinagmulan,
Ngunit iba't iba ang lasang matitikman,
Siguro'y kasama sa rekado,
Pusong totoo ng gumagawa ng ubas na ito.
Ngayon ko lamang napagtano,
Mga diwatang Naglalaro,
Sumasayaw ng isang buong maghapon,
Mapatikim lang sa iyo ang buong mundo.
Isang Kusing
Sa bawat araw sa lansangan hindi na inaalinsangan,
Bawat yapak ng mga habag ang sayo ay sasambulat,
Sa bawat taong dadaan isang kusing inaasahan,
Mula sa mayayamang bulsa sana man lang ay kaawaan.
Isang kusing parang kuting na nanlilimos ng kusing,
Isang kalanting ng latang kalawangin ang sa kanya ay gigising,
At sa bawat kusing na binabaksak pagasa sa kanya ay isisilang,
Prang pagsikat ng bagong araw sa kanyang mga mata'y masisilayan.
Madumi man ang sa kanila'y tingin puso nama'y walang kasing galing,
Puti ang kanyang budhi at lahi niya'y papagpalain,
Pagkat sa kauunting kusing binuhay nya kanyang lahi,
At sa mga huling talata kusing magiging pilak man din.
Bawat yapak ng mga habag ang sayo ay sasambulat,
Sa bawat taong dadaan isang kusing inaasahan,
Mula sa mayayamang bulsa sana man lang ay kaawaan.
Isang kusing parang kuting na nanlilimos ng kusing,
Isang kalanting ng latang kalawangin ang sa kanya ay gigising,
At sa bawat kusing na binabaksak pagasa sa kanya ay isisilang,
Prang pagsikat ng bagong araw sa kanyang mga mata'y masisilayan.
Madumi man ang sa kanila'y tingin puso nama'y walang kasing galing,
Puti ang kanyang budhi at lahi niya'y papagpalain,
Pagkat sa kauunting kusing binuhay nya kanyang lahi,
At sa mga huling talata kusing magiging pilak man din.
Monday, September 27, 2010
Tula ni Dimasalang sa Bagong bayan
Nawawala ang mga titik,
Sa mga tulang aking inukit,
Nawala lang akong saglit,
Wala nang nakasambit.
Bakit kay bilis ninyong lumimot,
Para bang pilit pinagiimbot,
kapayapaan sa aking bayan,
Di na pinansin ng taong bayan.
Akala nyo ba'y kayo'y malaya?
Sa katotohana'y kayo'y nagpasakop sa banyaga,
Ginawa lamang ninyong lantaran kanilang kakapalan,
Itinapon aming hangaring pagisahin buong sambayanan.
Itinapon ang mga tula,
Kinalimot pilit ang mga tanikala,
Winasak ang ating kultura,
Pati na ang pusong makata.
Anong nangyari sa Pilipinas kong mahal,
Para bang kinain ng lumot inyong dangal,
Mahalaga pa ba sa inyo ang ating bayan?
O ika'y nangangarap ring lisanin bayang sinilangan?
Dugo't pawis aming inialay,
Madunong man ay nagpakatanga para sating bayan,
Dangal at lahi aming iniangat,
kapalit ang aming buhay para sa inyong Dangal.
Dumanak aming dugo sating watawat,
Na nagsilbing langit sa bawat nangangarap,
Ngayo'y Harap Harapang binabastos ng walang pakundangan,
Di pa makokontento itatakwil pa pagiging Pilipino.
Kapayapaan aming hiling sa Banyagang sa ati'y lumusak at nangwasak,
Ngayo'y kapayapaan ay binigay kapalit ng dangal na aming inialay,
Dapat bang maging tanga? Unahin ang bayan kaysa sa Pera?
Kung ikaw ay Pilipino, Alam kong uunahin mo ang bayan na to?
Sa mga tulang aking inukit,
Nawala lang akong saglit,
Wala nang nakasambit.
Bakit kay bilis ninyong lumimot,
Para bang pilit pinagiimbot,
kapayapaan sa aking bayan,
Di na pinansin ng taong bayan.
Akala nyo ba'y kayo'y malaya?
Sa katotohana'y kayo'y nagpasakop sa banyaga,
Ginawa lamang ninyong lantaran kanilang kakapalan,
Itinapon aming hangaring pagisahin buong sambayanan.
Itinapon ang mga tula,
Kinalimot pilit ang mga tanikala,
Winasak ang ating kultura,
Pati na ang pusong makata.
Anong nangyari sa Pilipinas kong mahal,
Para bang kinain ng lumot inyong dangal,
Mahalaga pa ba sa inyo ang ating bayan?
O ika'y nangangarap ring lisanin bayang sinilangan?
Dugo't pawis aming inialay,
Madunong man ay nagpakatanga para sating bayan,
Dangal at lahi aming iniangat,
kapalit ang aming buhay para sa inyong Dangal.
Dumanak aming dugo sating watawat,
Na nagsilbing langit sa bawat nangangarap,
Ngayo'y Harap Harapang binabastos ng walang pakundangan,
Di pa makokontento itatakwil pa pagiging Pilipino.
Kapayapaan aming hiling sa Banyagang sa ati'y lumusak at nangwasak,
Ngayo'y kapayapaan ay binigay kapalit ng dangal na aming inialay,
Dapat bang maging tanga? Unahin ang bayan kaysa sa Pera?
Kung ikaw ay Pilipino, Alam kong uunahin mo ang bayan na to?
Tuesday, September 21, 2010
It's a Modeling Thing!
Who does not know Set Cards? Who does not know Workout? Who does not know Go sees? Who does not know Auditions? Who does not know Portfolios? Who does not know Fashion Shows? Who does not know Fashion Exhibits? Who does not know Ramp? Who does not know Advertisements? Who does not know Photo Shoots? Who does not know Shooting or Taping? Who does not know print Ads? Who does not know Events? Who does not know Modeling?
What is modeling by the way? For others, it is their passion; for some, it is their life and still for many, it is for entertainment. For Producers, modeling could be the key for best selling products, because as a Business Man told me “It is not about the product, it is about Advertising.” For Models, modeling could be their way of living, it could also be their source of living and still for others it could just be their stepping stone for another career or their sideline and their -not so important- hobby or interest. For Viewers, it could just be a mere entertainment or their long last infatuation. However you define it, it –in any other way- affects our lives. For me it is the mixture of all the things that I have said. It is my passion, it is my way of living and I intend to use it for source of living. A stepping stone to finish my studies and to reach other careers that could make a better living. It is also an entertainment and was a long infatuation. I was just once a dreamer just like anybody else.
If there is something that I am too grateful to have in this career, that could be, the hope it taught me. Everything is possible. Even though the concept may be stupid I tried to believe in it and earn what I dreamed to earn. It is not only about the looks; it is not about the height: weight or vital statistics. Believe me, what matters most is the guts inside the person, the attitude to make everyone feel that you are beautiful and you deserve to be there in the podium. The reason that pushes me to fight is the concept that “If everyone who is much deserving of standing in the podium is thinking they do not deserve it, then, they do not really deserve it, and if everyone would feel the same way then only those who have the guts even if not that deserving, will have the success and that what makes them deserving of what they have.” Don’t cease to dream even if you think you are going to lose it. Cause it is better to lose for doing something than to lose for nothing. He who invests for something will have something else, and he who has nothing will earn nothing from it. There is nothing to lose only those who think they will lose really lose.
Everyone has their own reason why they enter the prodigious world of modeling. Whatever it is, together, we face the mysterious world of it. Meet new people, make friends with everyone, be formal, be casual, be the most flexible guy, go to: Go sees; Fashion Shows; Photo Shoots; Events and Hang out with friends. This is our world, the world of fascinating beauty and prodigious vanity, where everyone do their best to be beautiful, where everyone believes they are beautiful and where everyone became really beautiful, where everyone is beautiful. In the end, it is not the dress, coat, shirt, jeans and others that make us look elegant, it is on how we wear those that those dress became elegant. For we have what it takes to be a, Super Star. :)
What is modeling by the way? For others, it is their passion; for some, it is their life and still for many, it is for entertainment. For Producers, modeling could be the key for best selling products, because as a Business Man told me “It is not about the product, it is about Advertising.” For Models, modeling could be their way of living, it could also be their source of living and still for others it could just be their stepping stone for another career or their sideline and their -not so important- hobby or interest. For Viewers, it could just be a mere entertainment or their long last infatuation. However you define it, it –in any other way- affects our lives. For me it is the mixture of all the things that I have said. It is my passion, it is my way of living and I intend to use it for source of living. A stepping stone to finish my studies and to reach other careers that could make a better living. It is also an entertainment and was a long infatuation. I was just once a dreamer just like anybody else.
If there is something that I am too grateful to have in this career, that could be, the hope it taught me. Everything is possible. Even though the concept may be stupid I tried to believe in it and earn what I dreamed to earn. It is not only about the looks; it is not about the height: weight or vital statistics. Believe me, what matters most is the guts inside the person, the attitude to make everyone feel that you are beautiful and you deserve to be there in the podium. The reason that pushes me to fight is the concept that “If everyone who is much deserving of standing in the podium is thinking they do not deserve it, then, they do not really deserve it, and if everyone would feel the same way then only those who have the guts even if not that deserving, will have the success and that what makes them deserving of what they have.” Don’t cease to dream even if you think you are going to lose it. Cause it is better to lose for doing something than to lose for nothing. He who invests for something will have something else, and he who has nothing will earn nothing from it. There is nothing to lose only those who think they will lose really lose.
Everyone has their own reason why they enter the prodigious world of modeling. Whatever it is, together, we face the mysterious world of it. Meet new people, make friends with everyone, be formal, be casual, be the most flexible guy, go to: Go sees; Fashion Shows; Photo Shoots; Events and Hang out with friends. This is our world, the world of fascinating beauty and prodigious vanity, where everyone do their best to be beautiful, where everyone believes they are beautiful and where everyone became really beautiful, where everyone is beautiful. In the end, it is not the dress, coat, shirt, jeans and others that make us look elegant, it is on how we wear those that those dress became elegant. For we have what it takes to be a, Super Star. :)
Subscribe to:
Posts (Atom)