Sa bawat salita at sa bawat gawa,
Pilipino'y nawala sa gitna ng talata,
Pagunlad bang maituturing o isang kahibangan,
Pilipino'y nawala sa sarili niyang tahanan.
Dahil sa di malamang dahilan,
Kultura at wika ay napaltan,
Kasabay ng paginog ng mundo,
Pilipinas ay nagbago.
Watawat ko'y tinapak-tapakan,
Ginagalang ngunit binabastos,
Ginamit noon sa kalayaan,
Ngayo'y ginagamit sa kasakiman.
Nasaan na nga ba napunta?
Para akong naligaw sa ibang bansa,
Nawala ang mga tula at mga talata,
Napaltan ng mga Emo at mga Jejemon.
Ibalik ninyo ang bansa ko,
Ibalik ninyo ang mga pilipino,
Ibalik ninyo ang kultura ko,
Pati na rin ang wika ko.
Ngunit wala nang magagawa,
Pinunit na ang talata,
Winasak na ang tanikala,
At bumagsak na ang mga tala.
Kapayapaan bang maituturing?
O bansa ko'y nasakop na rin,
Pagkat pilipino ay nawala,
Pati na aking bansa.
Ano ang gagawin sa huling talata,
Upang mamulat mga bata pati matatanda,
Na ang bansa ay mawawala pag tuluyang pinagbahala,
Kaya't bago matapos ang talata,
Ipangako sa ating bansa,
Na tayo ay gagawa sa naaayon at tama,
Upang maibalik piipinong pinatalsik,
Upang maibalik alaala ng paghihimagsik.
All around the world, you got to spread the word, tell me what you've said i know it's gonna be okay... na na na nana na nanana nanananana...
Friday, August 20, 2010
There's Something Inside!
Siguro nga tama si Jose Rizal ng sinabi niya sa kanyang mga kapatid bago pa man siya mamatay kasabay ng pagbigay niya ng lamparang iyon sinabi ang mga katagang "There's something inside". Oo nga naman, pagkat laman ng lamparang iyon ang Me ultimo Adios, isang mahalagang liham na iniwan ni Pepe para sa kanyang mahal na kababayan at sa kanyang mahal na bayan.
Isang araw sa aking pagiisip habang nakapila sa Parking Lot ng SM Valenzuela para sa aking sakayan pauwi ng Gen. T. tiningnan kong mabuti ang ticket ng SM at napansing merong mga katagang nakasulat sa likod ng mga kartong iyon na pinagdikit-dikit. Sa aking pagkamangha pinilit kong silipin ang nilalaman sinira ko ang ticket -"Ssshhhhh" secret lang baka hindi na ako pasakayin next time hehehe- at nakita ang mga katagang "I find that the harder I Work, the more Luck I seem to have." Ako ay namangha at natuwa sa aking nakita sa sobrang pagkamangha tiniklap ko ang sulat na iyon at kinabitkabit ulit ang sinira kong ticket -Sorry, hehehe- Ito ay nagbigay sa akin ng pagasa sa gitna ng aking mga problemang kinahaharap at haharapin pa, kahit papaano binigyan ako ng pagasa ng SM ticket na ito na wala lang sa mata ng maraming tao.
Siguro nga tama si Rizal there is something inside hindi na natin kaylangan pang pumunta sa kung saan-saang lugar at maghanap ng kung ano-ano pa man dahil ang hinahanap natin ay nasa harap na natin mga simpleng bagay kung ating ituring ngunit kaya palang magbigay ng kaligayahang walang maliw. Hindi mo na kaylangan pang makasakay ng eroplano o makapunta ng ehipto para maging masaya ang buhay mo ang kaylangan mo lang titigan at buksan ang puso mo at basahin ang mga katagang nakasulat rito. Simple ngunit totoo, sa kabila nang paglalaro ng DOTA, sa kabila ng pagpunta sa iba't ibang bansa, sa kabila ng pagkain sa kung ano anong restaurant at pagkakape sa Starbucks o Coffee Bean and Tea Leaf, paglalakad sa Trinoma, SM North, MegaMall at Mall of Asia. Merong kakaibang saya at pagasang nabigay ang simpleng SM ticket sa akin na hindi naibigay ng kung ano-ano pa man.
Silipin mo kung anong meron dahil baka ang hinahanap mong GINTO ay nakabalot lang sa TANSO. :)
Isang araw sa aking pagiisip habang nakapila sa Parking Lot ng SM Valenzuela para sa aking sakayan pauwi ng Gen. T. tiningnan kong mabuti ang ticket ng SM at napansing merong mga katagang nakasulat sa likod ng mga kartong iyon na pinagdikit-dikit. Sa aking pagkamangha pinilit kong silipin ang nilalaman sinira ko ang ticket -"Ssshhhhh" secret lang baka hindi na ako pasakayin next time hehehe- at nakita ang mga katagang "I find that the harder I Work, the more Luck I seem to have." Ako ay namangha at natuwa sa aking nakita sa sobrang pagkamangha tiniklap ko ang sulat na iyon at kinabitkabit ulit ang sinira kong ticket -Sorry, hehehe- Ito ay nagbigay sa akin ng pagasa sa gitna ng aking mga problemang kinahaharap at haharapin pa, kahit papaano binigyan ako ng pagasa ng SM ticket na ito na wala lang sa mata ng maraming tao.
Siguro nga tama si Rizal there is something inside hindi na natin kaylangan pang pumunta sa kung saan-saang lugar at maghanap ng kung ano-ano pa man dahil ang hinahanap natin ay nasa harap na natin mga simpleng bagay kung ating ituring ngunit kaya palang magbigay ng kaligayahang walang maliw. Hindi mo na kaylangan pang makasakay ng eroplano o makapunta ng ehipto para maging masaya ang buhay mo ang kaylangan mo lang titigan at buksan ang puso mo at basahin ang mga katagang nakasulat rito. Simple ngunit totoo, sa kabila nang paglalaro ng DOTA, sa kabila ng pagpunta sa iba't ibang bansa, sa kabila ng pagkain sa kung ano anong restaurant at pagkakape sa Starbucks o Coffee Bean and Tea Leaf, paglalakad sa Trinoma, SM North, MegaMall at Mall of Asia. Merong kakaibang saya at pagasang nabigay ang simpleng SM ticket sa akin na hindi naibigay ng kung ano-ano pa man.
Silipin mo kung anong meron dahil baka ang hinahanap mong GINTO ay nakabalot lang sa TANSO. :)
Thursday, August 19, 2010
Tinaguriang Bayani!
Bayani ang sayo'y bansag,
Namatay daw para sa bayan,
Itinanghal na para bang hari,
Binigyan ng magarbong palamuti,
Binigyan ng isang watawat,
Simbolo daw ng iyong pagiging tapat,
Ngunit lahat pala'y palamuti,
Pagkat bayani namata'y sa kamay ng kayumanggi,
Kapwa't kapatid kung ituring,
Sa huli'y kalaban man din,
Sa kanya'y kumitil,
Sa kanya'y nagtaksil,
Kapatid na sundalo,
Sa kanya'y bumaril,
Ipinangalan sa Komunista,
Ang nangyaring pagkitil,
Ngunit ang katotohana'y,
Nagtatago sa dilim.
Anong mas masakit?
Makitang ika'y papatayin?
O makitang kapwa sayo'y papatay din?
Siguro nga'y mas masakit,
Makitang kapatid sayo magtataksil,
Kaysa maramdaman mga tama ng baril,
Na sa iyong buhay ay kumitil.
Tinaguriang bayani,
Binigyan ng kung ano anong palamuti,
Ngunit sila rin palang nagtanghal,
Ang siyang tunay na bumawi,
Binigyan pa ng kakaibang pagpuri,
Ngunit sa totoo'y sa kahon isinilid ang kapatid,
Para sa iisang kusing nagawang kapatid ay itakwil man din,
Gaano kasakit purihin at dakilain,
Ng mga inakalang kakampi,
Ngunit sa kanya'y bumaril?
Gaano kasakit ang mamatay,
Ng hindi makaganti pagkat,
Kapatid kung siya'y ituring?
Gaano kasakit ang mamatay,
Nang hindi sa kamay ng kaaway?
Gaano kasakit mamatay,
Nang kakampi'y maging kaaway?
Nagtanggol nga ba sa bayan?
O nagtaksil para sa mayaman?
Bayani nga bang maituturing?
O biktima ng pagiging sakim?
Namatay daw para sa bayan,
Itinanghal na para bang hari,
Binigyan ng magarbong palamuti,
Binigyan ng isang watawat,
Simbolo daw ng iyong pagiging tapat,
Ngunit lahat pala'y palamuti,
Pagkat bayani namata'y sa kamay ng kayumanggi,
Kapwa't kapatid kung ituring,
Sa huli'y kalaban man din,
Sa kanya'y kumitil,
Sa kanya'y nagtaksil,
Kapatid na sundalo,
Sa kanya'y bumaril,
Ipinangalan sa Komunista,
Ang nangyaring pagkitil,
Ngunit ang katotohana'y,
Nagtatago sa dilim.
Anong mas masakit?
Makitang ika'y papatayin?
O makitang kapwa sayo'y papatay din?
Siguro nga'y mas masakit,
Makitang kapatid sayo magtataksil,
Kaysa maramdaman mga tama ng baril,
Na sa iyong buhay ay kumitil.
Tinaguriang bayani,
Binigyan ng kung ano anong palamuti,
Ngunit sila rin palang nagtanghal,
Ang siyang tunay na bumawi,
Binigyan pa ng kakaibang pagpuri,
Ngunit sa totoo'y sa kahon isinilid ang kapatid,
Para sa iisang kusing nagawang kapatid ay itakwil man din,
Gaano kasakit purihin at dakilain,
Ng mga inakalang kakampi,
Ngunit sa kanya'y bumaril?
Gaano kasakit ang mamatay,
Ng hindi makaganti pagkat,
Kapatid kung siya'y ituring?
Gaano kasakit ang mamatay,
Nang hindi sa kamay ng kaaway?
Gaano kasakit mamatay,
Nang kakampi'y maging kaaway?
Nagtanggol nga ba sa bayan?
O nagtaksil para sa mayaman?
Bayani nga bang maituturing?
O biktima ng pagiging sakim?
Saturday, August 7, 2010
100% Discount!
Have you experience something extreme that you could not forget even if you are going to sleep? Today i stayed on a bus for 2 hours and got home, not even paying a cent. hahaha. Well, I came from school and go to trinoma to unwind my rotting mind and dying heart. Whenever i get stress i make it a point to give my self a little consolation to at least award myself for doing my best and for not being a mediocre.
The problem is that little is enough to drain my allowance. As i was going home happy thinking today i became a good student, i became active to participate in any contest, i became a good citizen but i end up worrying looking at my wallet and found a very few amount left. While observing everyone i found out that the money i have could not even take me half home. i also observed that the conductor is a little confused and not even asking me bout the bill and so i stay calm, sit and relax. A few wrong gesture could ruin the whole plan and so i stay calm, sit and relax. After 2 hours of watching a movie and enjoying the cold breeze of the air conditioner. I think he totally forgot about anything. Well, i don't feel any guilt cause i am just really a victim of consequences. Another the bus' expenditure would still be the same with or without me another the bus is not that full -i mean there is no one standing- Well i did not hurt anyone just helping my self in a naughty sense, the only affected thing was their income and i found out that, that bus command much more compare to other bus and because they are unjust i found my self breaking the injustices by making a balance and that is to exercise my right of 100% discount. I'm near home just looking for the right time every seconds count then a man stand as if he is going down then as he go down i take a deep breath for them not to see any hesitation and as the man land on the ground i walked fast and go down walk straight and freedom! you have your 100% discount! it's more than what we deserve. hahaha. :)
The problem is that little is enough to drain my allowance. As i was going home happy thinking today i became a good student, i became active to participate in any contest, i became a good citizen but i end up worrying looking at my wallet and found a very few amount left. While observing everyone i found out that the money i have could not even take me half home. i also observed that the conductor is a little confused and not even asking me bout the bill and so i stay calm, sit and relax. A few wrong gesture could ruin the whole plan and so i stay calm, sit and relax. After 2 hours of watching a movie and enjoying the cold breeze of the air conditioner. I think he totally forgot about anything. Well, i don't feel any guilt cause i am just really a victim of consequences. Another the bus' expenditure would still be the same with or without me another the bus is not that full -i mean there is no one standing- Well i did not hurt anyone just helping my self in a naughty sense, the only affected thing was their income and i found out that, that bus command much more compare to other bus and because they are unjust i found my self breaking the injustices by making a balance and that is to exercise my right of 100% discount. I'm near home just looking for the right time every seconds count then a man stand as if he is going down then as he go down i take a deep breath for them not to see any hesitation and as the man land on the ground i walked fast and go down walk straight and freedom! you have your 100% discount! it's more than what we deserve. hahaha. :)
I cried: "Wolf"
Do you remember the child who cried wolf? there was a child who always deceive everyone in their village by shouting "Wolf" Whenever he cried "Wolf", the people of the village always arrive for help but when they are already there the child would start laughing. Until one day a real Wolf came and he cried "Wolf" but the people became so abrupt and the child cried "Wolf" till he died.
I pretended and deceived people who are believing in me. I cheated not just once, not trice but more than the hairs of my head. I cry for Help when not needed and rejected help when i need it. I laugh when i'm happy and smile when i'm lonely. I know crying "Wolf" would make a difference even if i do not even really need any help.
I know crying "Wolf" will hurt other peoples feelings and destroy some life who had risk a lot just to answer the cry. But they found nothing and thought they are cheated again but the real thing is the child who cried "Wolf" learned his faults and try to hide the wolf from his shadow and suddenly when everyone is already going away the child gladly accept his punishment and was beaten by the Wolf in front of the people and cried "Wolf". He died believing he does not really meant to hurt anyone he just want to have fun and to show his respect and his sincerest apology he accept his crucial death believing he did not really cheated anyone, at least before he died he bacame true to his self by crying "Wolf".
I pretended and deceived people who are believing in me. I cheated not just once, not trice but more than the hairs of my head. I cry for Help when not needed and rejected help when i need it. I laugh when i'm happy and smile when i'm lonely. I know crying "Wolf" would make a difference even if i do not even really need any help.
I know crying "Wolf" will hurt other peoples feelings and destroy some life who had risk a lot just to answer the cry. But they found nothing and thought they are cheated again but the real thing is the child who cried "Wolf" learned his faults and try to hide the wolf from his shadow and suddenly when everyone is already going away the child gladly accept his punishment and was beaten by the Wolf in front of the people and cried "Wolf". He died believing he does not really meant to hurt anyone he just want to have fun and to show his respect and his sincerest apology he accept his crucial death believing he did not really cheated anyone, at least before he died he bacame true to his self by crying "Wolf".
Subscribe to:
Posts (Atom)